خانـ ه ♥ لینـ ک ♥ ایمیـ لـ ♥ پروفایـ لـ ♥ طـراح

♪♥♫بغض هاي نگفته ي غزل♫♥♪

اگه دلت شكسته اگه مثل من يه دنياتنهايي اگه كلي بغض تودلت هست بياوبغض هاي نگفته ي منوبخون پشيمون نميشي

تو می دانی چه احساسی دارم
تو می شنوی که چگونه می اندیشم
تو درک می کنی..
تو دوست منی..

روزت بخیر دوست من

+ پنج شنبه 10 اسفند 1391

ساعت 18:54 بـ ه قـلمـ غزل

وب دوم

www.sahaaaa2.loxblog.comبچه هااينم ادرس وبلاگ دومم هستش .خواستيديه سري بزنيد.

+ پنج شنبه 10 اسفند 1387

ساعت 18:49 بـ ه قـلمـ غزل

ك روز مي بوسمت ! يك روز كه باران مي بارد، يك روز كه چترمان دو نفره شده يك روز ك...ه همه جا حسابي خيس خيس است ، يك روز كه گونه هايت از سرما سرخ سرخ شده ، ارامتر از هر چه تصورش كني ، اهسته می بوسمت....!!!

+ سه شنبه 8 اسفند 1391

ساعت 17:52 بـ ه قـلمـ غزل

بقيه عكس ها درادامه بغض هايم.

برچسب‌ها: عكس هاي عاشقانه"عكس هاي فوق احساسي "جملات عاشقانه"بغض هاي نگفته ي غزل,
... ادامـ ه حرفـامـ ...

+ پنج شنبه 3 اسفند 1391

ساعت 9:15 بـ ه قـلمـ غزل

آری از پشت کوه آمده ام…

چه می دانستم این ور کوه باید برای ثروت، حرام خورد؟!

برای عشق خیانت کرد

برای خوب دیده شدن دیگری را بد نشان داد

برای به عرش رسیدن دیگری را به فرش کشاند

وقتی هم با تمام سادگی دلیلش را می پرسم

می گویند: از پشت کوه آمده!

ترجیح می دهم به پشت کوه برگردم و تنها دغدغه ام سالم برگرداندن گوسفندان از دست گرگ ها باشد، تا اینکه این ور کوه باشم و گرگ!

+ چهار شنبه 2 اسفند 1391

ساعت 16:57 بـ ه قـلمـ غزل

من نمی‌فهمم…
به خدا که من نمی‌فهمم…
نمی‌دانم چرا آدم‌ها تنها برایِ یک تجربه،
یک تصور، یک خیال،
یک عطش برای سر دادنِ ترانه‌ی تشنگی،
وخیالِ خامِ آنچه هیچ‌گاه نیستند،
زندگی آدم دیگری را به بازی می‌گیرند؟!
به خدا من نمی‌فهمم…
نمی‌فهمم چگونه شد که در این عصر آهن و اصطکاک
این‌چنین تصوارت آهنین و قلب‌های سخت و ذهن‌های جامدی شکل گرفت…
این همه آهن، این همه سختی، این همه جهل،
این همه صورتک…
و این همه من، تنها، خسته، رویارو

+ سه شنبه 1 اسفند 1391

ساعت 17:14 بـ ه قـلمـ غزل

اهاي ادمك ها...

آی آدم‌ها! آدم‌ها، آدم‌ها، آدمک‌ها…
آی آدم‌هایی که بی‌چراغ دوست می‌دارید
آدم‌هایی که به هوسِ سرک کشیدن به یک دیوارِ کوتاه
بی‌نیاز از چهارپایه و نردبان
سر خم می‌کنید و
آرامشِ آن‌سویِ دیوار را می‌ستانید :
به خدا
آن آدمِ ساده که دیوارِ دلش کوتاه است،
وسیله‌ی برای ابراز و ارضای عقده‌ها و آرزوهایِ تو نیست!
تو را به خدا، اینقدر سرک نکشید
در این عصرِ صورتک‌های دروغین
دنیا بیش از همیشه به سادگیِ ساده‌ها محتاج است
تو را به خدا اینقدر آزارشان ندهید
بگذارید سادگیِ دوست‌داشتن‌های بی دلیل
افسانه‌ای در قصه‌های کودکی‌مان نباشد
بگذارید که سال‌ها بعد
سادگانِ دل‌داده
پاکیِ دوست‌داشتن‌های بی‌دلیل
و عشق‌های جاودانه را
تنها در انیمیشنِ سیندرلا جستجو نکنند!

من هنوز، اینجا برای تو
از پشت این دیوار سخن می‌گویم
از پشتِ دیوارِ خودخواهی و جهل
از این ورِ پرچینِ کوتاهِ دلم
از سرزمینِ دوست داشتن‌های بی دلیل
و از قلب همان مهدی
که هنوز چشم‌هایش خیس می‌شود
در سوگِ زخم روییده بر آرنجِ یک کودک، بر بالِ کبوتر
پسری که هنوز یادش هست
شوقِ آن دو چشمِ خیس که با آن می‌نگریست
دخترک مهدکودک را
پسری، که رازِ بی چتر در باران راه رفتن می‌داند
و بویِ نیلوفر را از هفت فرسخی، در دلِ مرداب باز می‌شناسد
من هنوز از پشت دیوار آدمک‌ها سخن می‌گویم
از سایه روشن خاطراتِ شیرینِ کودکی‌هایمان